بسم الله الرحمن الرحیم

موقع خداحافظی بدجوری دل همه مان گرفته بود ....داشتیم می رفتیم . توی اتوبوس نوای

آمده ام

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده ..

ای حرمت ملجا درماندگان

دور مران از در و راهم بده ....

 صورت ها خیس شده بود . دلمان  می خواست قبل از سوار شدن و رسیدن به راه آهن گنبد را بار دیگر ببینیم ولی مسیر دیگری بود .

نوای نسیمی جان فزا می آید را گذاشته بودیم

ناگهان از پشت ساختمان ها ....

چند ساعت اول را روضه گذاشتیم و آرام آرام حرم هم از دیده ها گم شد ....مولایمان را دوباره گم کردیم ....

دلم از مشهد فقط نگرفته بود

از این گرفته بود که 11 امام دیگر را ندیده گم کرده ایم ....امام صادق چقدر موضوعیت داره برامون ...گم شدیم تو این لجن ها ...

بقیع را , کاظمین را ،کربلا را.........

و سامرا را ...

و امام حی مان ....